چند ساعت مونده به تحویل سال. ٩٥ برام پر از اتفاق بود:

امتحان علوم پایه. اومدن و رفتن بعضی آدما تو زندگیم. شروع درسای تخصصیه دانشگام. دفاع دکتری مامان. قبولی خواهرم تو بهترین رشته و دانشگاه. شناختن و کنار گذاشتن بعضی از دوستام و غیره.

٩٥باعث شد من صبورتر، بی خیال تر نسبت به حرف آدما، افسرده تر( نه همیشه)، و افکارم پخته تر بشه.

٩٦ قراره پر از تغییرات باشه تو زندگیم ان شاا...

اگه بخوام فقط یک آرزو داشته باشم تو زندگیم ، اول سلامتیه خانواده مه. بعدش ؛ امیدوارم اعضای خانواده و دوستان و عزیزانم سلامت و موفق باشن. امیدوارم امسال توکل بر خدا بتونم تو درس ها و کارام موفق باشم. وارد بازار کار شم. و عشقی رو که می خوام، تجربه کنم. امیدوارم امسال، سال تغییرات جدید و مثبت تو زندگیم باشه.

چیزی نمونده به شروع باهار و سال نو. با همه ی سختی ها و مشکلات و بالا و بلندی های زندگی، همین که تنم سالمه و زنده ام که یک سال دیگه رو در کنار خانوادم شروع کنم، از خدا کلی ممنونم.

عیدتون مبارک ^__^

وبلاگ دیگه برام شده مثل یه پناهگاه.یا یه دفترچه یادداشت. از اونا که قدیما وقتی بچه بودم، هروقت حالم خوب نبود میومدم و چند خط از حال بدم مینوشتم تا آروم شم. اینکه میگن آدما هرچی بزرگتر شن، دردهاشون هم بزرگ تر میشه، راسته واقعا... الانم اینجا شده برام یه جایی واسه تخلیه و آروم شدن. جایی که ازش نه انتظار پاسخ دارم و نه انتظار بهبودی.

میگن آدمی با روابط و دوستاشه که زنده است. جدیدا ارتباطم با چنتا از دوستای مثلا نزدیکم، بهم ریخته و حال منم بهم ریخته است. البته این یه دلیل عمده از صدتا دلیلیه که منجر به حال بدم شده. نزدیکه عیده و انگیزه ی خاصی واسه هیچ کاری ندارم. حس میکنم درجاتی از افسردگیو دارم مبتلا میشم. شایدم این حس موقتی باشه البته.

دلم اتفاقای خوب و روزهای روشن می خواد . امیدوارم هرچه زودتر از راه برسن...