امروز یکی از اساتید فیزیکال فارماسیمون* ( درسای اختصاصیمون بیش از ٢ تا استاد داره) داشت راجب بالا بردن ارزش های وجودی و راهکارهاش بهمون میگفت.بهش گفتم قبول اما چه فایده داره وقتی که کم پیدا میشه کسی که قدر واقعیتو بدونه؟ جواب داد : مثل دریا میمونه، هرچی که عمیق تر بشی میری پایین، اما فرقش اینه وقتی روی سطحی، اطرافت پر از ماهیه کوچیکه، وقتی عمیق میشی، درسته تنهاتر میشی اما دیگه ماهی های بزرگ اطرافتن.
.
به نظرم این برند ها نیسن که به آدما ارزش میدن. بلکه این آدمان که یک برند رو ارزشمند میکنن. "شریفی" بودن یک لیبله. اما من دانشگاه شریفی هایی که تابحال باهاشون در تعامل بودم آدمای خاصی بودن. از آقای صاد که رتبه یک رقمی کنکور و انصرافیه برق شریف و همکلاسیه ما بود و یکی از کیس هام بود ( واقعا آدم عجیبی بود) بگیر تا خیلیای دیگه. اونا نه تنها تو درس بلکه تو شخصیت هم خاصن.  مثلا اگر معتادن، تا تهشو رفتن. اگه دانشمند یا موزیسن هستن، تا تهشو رفتن. یا مثلا همین استادمون. اونم یه شریفی بود که امروز وقتی سنشو فهمیدم هنگ کردم که با این سن کم چقدر شخصیت تکامل یافته ای داره.
.
*: فیزیکال فارماسی یکی از کورس های سنگین داروسازی هست و پیش نیاز یک کورس تقریبا ٣٠ واحدی و سنگین تره دیگه ای هست. موضوعش هم از اسمش مشخصه: کاربرد ریاضی و فیزیک در داروسازی.
اونروز دوستم که پزشکی میخونه با تعجب بهم میگفت حد و مشتق و انتگرال و.... به چه درد یه دانشجوی علوم پزشکی میخوره که شما رفرنس انگلیسشم حتی باید بخونید؟!! جواب دادم: وقتی میخوای یه دارو طراحی، فرموله و بسازی اونم با مقیاس میکرو و نانو گرم و با جون مردم سرو کار داری، قاعدتا باید ریاضیت خوب باشه :)
+
پ.ن : کاش هر شب مثل دیشب بارون بیاد...
.
می‌دونم وقتی که بارون 
تو شب می‌باره بیداری! 
بازم «قمیشی» گوش می‌دی،
هنوز بارونو دوست داری